Vandaag vrijdag. Beslist geen vrije dag. We gaan op weg naar Chili. Dat betekent vroeg uit bed. Om 6.15 staat de taxi klaar voor het hotel. Heerlijk rustig onderweg op straat. Na een korte rit zijn we op het station. Mark betaalt de vrouw 14 sol, terwijl we even later in het woordenboekje zien dat ze dus eigenlijk 15 sol wilde hebben. Onbedoeld toch mooi 1 sol (€0,26) bespaard. Op het busstation inchecken...... De dame achter de balie spreekt geen woord Engels. Opvallend weinig mensen spreken Engels hier. Misschien dat het nog wel erger is dan in Japan. Kom er maar in Gerrit en/of Clazien :) Uiteindelijk even wachten en dan de bus in. De bagage wordt grondig gecontroleerd door er een seconde met een soort piepend toverstafje langs te gaan en we mogen door. Onderweg stoppen we bij een controlepost. Iedereen moet uitstappen en alle tassen moeten door een scanapparaat. Het bagageluik wordt geopend om te checken of er geen illegalen aan boord zijn. Alles is oké. We mogen weer instappen en vervolgen onze reis. Onderweg zien we alleen maar woestijn, afgewisseld met mooie bergen cq. heuvels en grote lege vlakten.

En dan komen we aan in Tacna. Daar opgewacht door een vriendelijke jongeman. Die heeft ons de weg gewezen naar de taxi die al klaar stond. Nog even 2 sol p.p. betalen om het busstation te mogen betreden. Hij vertelt ook dat per dag 5000 Chilenen naar Peru komen om te shoppen. Het is erg goedkoop namelijk. Er komt nog een 5e persoon bij in de taxi en dus incl. chauffeur zijn we met 6. Het is gelukkig een grote Ford. Deze taxi brengt ons tot aan de grens, 31km verder. Eigenlijk was het de bedoeling dat deze taxi tot het hotel in Arica zou gaan, maar er is een staking/grenssluiting. Alleen voetgangers mogen er langs.
Na de grens is het 4km lopen door niemandsland tot aan de blokkade aan de andere kant van de grens. Dat doen we dus. Gelukkig hebben we koffers op wieltjes! De grenssluiting is wellicht vanwege varkenspest zien we aan de borden en ontsmettingsmatten op de weg, maar gezien de stakingsachtige blokkade aan Chileense kant, weten we het niet precies. We kunnen ons inmiddels wat verstaanbaar maken in het Spaans, maar lezen is nog een ander verhaal. Er loopt een flinke groep mensen met bagage door niemandsland. Allemaal op weg naar Chili en omgekeerd. Onderweg passeren we nog een gebied dat is afgezet en waarop staat (vertaald): mijnenveld. We blijven dus wijselijk op de weg en gaan niet in de grote zandbak spelen. Na 4km komen we bij het eind van de blokkade. Een paar grote vrachtwagens en stapels hout blokkeren de weg. Voetgangers mogen passeren. Meteen worden we aangesproken door diverse mensen die een taxirit aanbieden. We nemen een grote Ford, geschikt voor 5 passagiers en voor 2000 peso p.p en in totaal 10000 peso brengt die ons naar het busstation. Gouden tijden voor de lokale taxibranche die staking. Zouden die erachter zitten?

Soepel ritje en op het busstation een andere taxi naar het hotel geregeld. Daar aangekomen ingecheckt en kort daarna op zoek naar een restaurant. Het wordt de Mac. Daar simpel maar prima gegeten. Vervolgens nog even de winkelstraat doorgelopen. Ziet er erg westers uit. Best gezellig ook. Veel straat muzikanten en kunstenaars die met zand, graffiti en krijt de mooiste dingen maken. Ook de lokale Rene Froger, Jannes en Frans Bauer maken er een feestje van. Saskia krijgt het hier nog aan de stok met een man van een rijdende ijskar-fiets. Die rijdt haar van achter aan waardoor ze een flinke beuk tegen haar been krijgt. Een flinke scheldpartij is de man zijn deel, maar we denken dat hij er niets van begrepen heeft. :)

Weer vandaag: in de bus constant 22 graden. Daarbuiten tussen 15gr bij vertrek in Peru en 23gr in Chili.

...en voor de rekenaars onder ons: 4x2000 peso is natuurlijk geen 10000 peso. Op de 5e passagier in de taxi vanaf de grens moesten we wachten of 2000 peso (2 euro) extra betalen... de keus was snel gemaakt. Op naar ons hotel!