Uyuni - La Paz

Na 3 dagen jeeptour gaan we ons nu weer tussen de mensen begeven. Stipt om 7u staat een taxi klaar bij ons hotel want om 8.15 gaat ons vliegtuig. We maken een kort ritje naar het internationale vliegveld van Uyuni. Voor zover we kunnen zien vertrekken er hier 4 vluchten per dag....als we er zijn rekenen we af met de taxichauffeur: 50 bolivianos. We geven 200 en krijgen wisselgeld. De taxichauffeur vertrekt weer. Maar na 3x natellen komen we tot de conclusie toch echt 190 bolivianos terug te hebben gekregen. Goedkoop ritje. En slecht begin van de dag voor hem.

Snel ingecheckt en door de controle. Drinken e.d. mag hier gewoon mee. Dat is fijn want onze water- en frisdrankvoorraad is nog aanzienlijk. Je kunt hier geen kraanwater drinken namelijk. Na een kwartiertje wachten worden we gehaald. Tijd om te boarden. Nu al? Een kwartier te vroeg? Ongelovelijk. Dat hebben we nog nooit mee gemaakt. We zitten dus om 8u in het vliegtuig. Zo te zien nog wel wat plek. Een vliegtuig voor 60 mensen en we tellen er inclusief onszelf 12....

We stijgen op en hebben nog een mooi uitzicht over de zoutvlakte. Echt heel groot. Daarna worden het heuvels en weilanden met in de verte bergen. Na een rustige vlucht van 50 minuten landen we in La Paz. Dat vliegveld ligt ook op 4000 meter. Langs de landingsbaan een soort museum met oude vliegtuigen die daar staan. Dakota's, Comets en ook enkele oude Toepolevs zo te zien. Apart. En interessant voor verzamelaars uit het westen. Vervolgens stappen we uit. Na 3 minuten zijn we bij de bagageband en na 5 minuten hebben we alle koffers. Boliviaanse luchtvaart scoort bij ons een dikke 10!

We worden opgewacht door een dame met bordje Lauwen. Onze transfer. Wederom prima op tijd. Heerlijk. We rijden naar La Paz dat in een dal ligt. De smog neemt toe net zoals de drukte. Na 3 rustige dagen in de natuur even wennen. Hier gelden geen verkeersregels, maar vooral het recht van de sterkste/stoerste. Onze taxi brengt ons veilig naar ons hostel wat in een rustig straatje ligt. Het is nu half 10 en dus nog een hele dag voor ons.... tijd voor de La Paz-experience.

Op internet hadden we al gelezen dat er diverse kabelbanen, de Teleferico, van Oostenrijkse makelij (Doppelmayr) door de stad gaan. Daar gaan we maar eens een ritje mee maken. Een bijzondere vorm van openbaar vervoer maar hier erg nuttig. We nemen zowel de rode als de gele lijn. De lijnen eindigen ongeveer op 4000 meter en geven een mooi uitzicht op de bergen, heuvels, huizen en hectiek van de stad. Oja, de kabelbaan kruist ook de centrale begraafplaats. Ze begraven hier in hoogbouw, in een soort van een flat. Heel bijzonder. De kabelbanen zijn een aanrader voor diegenen die La Paz gaan bezoeken ;) We zijn niet veel geld kwijt. Understatement! In Oostenrijk betaal je toch behoorlijk wat voor een retourtje, hier maar €0,80!!

We geven nog veel meer geld uit vandaag. Saskia heeft haar derde pin, dit keer van Bolivia, gescoord. Voor maar 2 bolivianos (€0,26), de goedkoopste ever.

Tussen de middag eten we een broodje bij Subway. Jammie. Ernaast zit de Burger King, we besluiten daar later te gaan dineren. La Paz nodigt ons niet echt uit om bij lokale restaurantjes te gaan eten. Rob Geus zou hier gek worden.

Na de laatste kabelbaan moeten we terug naar het hostel. We houden een taxi aan. Deze vraagt maar liefst 30 bolivianos voor het ritje. En hij weet niet waar het hostel is denken we. Deze taxi door laten rijden. Een minuut later de volgende. 20 bolivianos en locatie bekend. Daar gaan we......voor, zoals we nu weten, een enorm spannende rit. Deze Toyota had al heel wat ritjes gemaakt en het beste was er vanaf. Op het vlakke viel het mee, behalve een schakelbak alsof de tandwielen eruit vlogen. Op de steile stukken werd het echt lastig. Het vermogen was onvoldoende, de bandjes kaal en asfalt glad. Bij elk verkeerslicht toerental naar 7000 en bij groen met rokende banden weg. Stinken!!! Ook nog bijna een hond, 2 duiven en een vrouw aangereden...maar we zijn er.

We vinden 1 dag La Paz voldoende. Het is mooi om te zien hoe het Boliviaanse leven eraan toe gaat. Maar wat een hectiek. Verder staat La Paz niet echt bekend om de veiligheid, daar hebben wij helemaal niets van gemerkt. Het was een leuke dag!

Het weer: zonnig met af en toe een wolk, 17 graden

Jeeptour door Bolivia

Dag 1
Spannende dag vandaag! We vertrekken rond 8 uur naar de Boliviaanse grens. Daar aangekomen nuttigen we een ontbijt en ontvangen we een nieuwe stempel in ons paspoort. De jeep, een stevig uitziende Toyota Landrover, staat al gereed. Nadat alles ingeladen is, vertrekken we! Onze chauffeur heet Quinto en spreekt alleen Spaans. Onderweg geeft hij ons veel info over de omgeving, we verstaan sommige woorden en zeggen vaak 'si' en knikken ja.

De eerste dag is echt supervet! Vanaf de Boliviaanse grens is de weg onverhard, maar gelukkig hebben we die 4x4 jeep. Het voelt alsof we op safari zijn. De tocht van vandaag leidde ons tot grote hoogte, 4880 meter was het hoogste punt van vandaag. We slapen op zo'n 4000 meter. We zien de meest mooie en bijzondere landschappen, vulkanen, geisers, prachtig gekleurde meren (Laguna Blanca, Verde en Colorado), vincunas en flamingos. En als klap op de vuurpijl een supermooie sterrenhemel waarbij de melkweg te zien is!

Het weer: zonnig en temperaturen van 0 tot 15 graden


Dag 2
We zijn blij dat we de zon zien opkomen. We kunnen gaan opwarmen. Brrr, het is redelijk fris hier. Of zeg maar gewoon: koud. In de accomodatie waar we sliepen, waren de ramen aan de binnenkant bevroren. Het was dan ook enkel glas.

Na het verrassend lekkere ontbijt, vertrekken we rond 8.00 uur. Ook vandaag is weer een schitterende dag. We rijden door desolaat gebied. Echt heel bijzonder. Vulkanen wisselen af met mooie meren waar flamingos eten zoeken en bijzondere rotsformaties/lavavelden. De berghellingen zijn hier erg kleurrijk (diverse kleuren rood, wit, beige en oranje) vanwege de mineralen en het koper. Ondertussen zien we ook nog een paar konijnen en een vos. Quinto heeft goede ogen :) Tot nu toe hebben we 370 kilometer afgelegd en nog geen enkel dorp gezien, zo afgelegen is het. Verder valt het ons op dat we heel weinig andere jeeps zien. Vanavond slapen we in een zouthotel op 3800 meter. De stoelen, tafels, murenen vloer zijn hier van zout. Dat betekent wat voor morgen...

Het weer: zonnig en temperaturen van -10 tot 15 graden


Dag 3
Om half 5 gaat de wekker. Rond 5 uur vertrekken we naar Salar de Uyuni om de zonsopgang te zien. Salar de Uyuni is een immense zoutvlakte, zo'n 10.000 vierkante kilometer (groter dan België!). Je rijdt hier niet voor niets met chauffeur, de kans dat je verdwaalt is aanwezig. En met de nachtelijke temperaturen lijkt ons dat geen pretje... Na 1,5 uur rijden komen we aan bij Isla Incahuasi: een eiland vol met metershoge cactussen. We lopen het eiland rond en merken dat we nog steeds op hoogte zijn (3700 meter). Iets te hard lopen betekent gelijk een flink verhoogde hartslag. Vanaf het eiland, wat mooi in het midden ligt, heb je prachtig zicht op de zoutvlakte. Een compleet witte wereld met in de verte bergen. Ondertussen maakt Quinto een lekker ontbijtje voor ons. We kunnen wel wat energie gebruiken, want uiteraard gaan ook wij die bekende foto's maken. Foto's die vreemd zijn vanwege de rare perspectieven die je ziet. Rond een uur of 12 rijden we naar Uyuni, de plek waar onze tour helaas eindigt. We hebben ongeveer 550 kilometer afgelegd. In de plaatselijke pizzeria nuttigen we de lunch. Uiteindelijk worden onze koffers van het dak gehaald en bedanken we Quinto in ons beste Spaans voor de afgelopen dagen.

Vanavond slapen we weer heerlijk in een goed hotel met warme douche, daar waren we wel weer aan toe :)

Deze driedaagse jeeptocht is wat ons betreft echt een 'once in a lifetime experience'. We hebben met volle teugen genoten!

Het weer: zonnig en temperaturen van -3 tot 12 graden

San Pedro de Atacama (dag 2)

Vandaag stond in het teken van de Tatio Geisers. Vanochtend werden we vroeg opgehaald. We moesten ruim 1,5 uur rijden, voordat het gebied met de geisers in zicht kwam. Dit gebied ligt op zo'n 4400 meter en dat voelden we wel toen we uitstapten! Het was op dat moment -11, brrr. Gelukkig bereiden we ons altijd goed voor en hadden we tig lagen aan. Na een half uurtje kwam de zon op, heeerlijk. Het werd al snel 5 graden :)

Het gebied met Tatio Geisers is prachtig. Het zijn meer kolkende warmwaterbronnen dan omhoog schietende geisers, zoals in Yellowstone. Er was zoveel stoom te zien, echt mooi. Tegen de tijd dat we weg gingen, rond 9 uur, was het al veel minder. In de ochtend is er meer stoom zichtbaar door het grote temperatuurverschil (warmwaterbron vs buitentemperatuur). Op de weg terug naar San Pedro kwamen we langs de wetlands, een mooi moerasgebied waar diverse vogels leven. Na deze op de foto te hebben gezet, was het tijd voor een vallei met cactussen. Er waren zelfs cactussen bij van zo'n 7 meter. En dan te bedenken dat ze 1 tot 2 cm per jaar groeien...geen wonder dat ze beschermd zijn.

Vanmiddag zijn we langs het tourbureau gegaan voor onze jeeptocht. Morgen vertrekken we namelijk naar Bolivia. We kregen een korte briefing met nog handige tips en uitleg over het traject (maar hé, dat zit natuurlijk al in ons hoofd). Ons restant aan peso's hebben we gewisseld voor Bolivianos.

Het weer: zonnig met temperaturen van -11 tot 19 graden.

Ps: de komende paar dagen hebben we geen elektriciteit en bereik, het volgende verslag zal waarschijnlijk volgen als we in La Paz, de grootste stad van Bolivia, zijn. Dan al onze belevenissen uit het Uyuni-gebied.

San Pedro de Atacama (dag 1)

San Pedro de Atacama is een oase aan de voet van de Andes. De omgeving is kurkdroog maar hier komt water uit diepe aardlagen aan de oppervlakte waardoor er een dorpje is ontstaan. Waar water is, leven mensen in de woestijn.

Het dorpje zelf heeft het meeste weg van een western-stadje. Allemaal lage gebouwen, onverharde smalle straatjes en een centraal plein met een kerkje. Erg gezellig. De omgeving is vooral droog, maar wel heel erg mooi.

In de ochtend een wandeling naar een oud fort en uitzichtpunt gemaakt: Pukara de Quitor. Bleek uiteindelijk toch bijna 10km retour te zijn. Het was heel mooi. Vooral het uitzicht op de Andes met pieken ruim boven 5000m was erg prachtig. Je hebt constant uitzicht op het hoogplateau met uitgedoofde en enkele actieve vulkanen. Het fort was eigenlijk een hoop stenen die nog netjes op elkaar waren gestapeld. Een ruïne dus. In de strijd tegen de Spanjaarden is het in 1540 verwoest. En de lokale bevolking moest zich voortaan schikken naar de Spanjaarden.

In de middag stond de tour naar Death Valley en Moon Valley op het programma. Om 14.30 stonden we bij het tourbureau op de stoep. Samen met chauffeur Miguel en gids Pablo vertrokken we snel in een comfortabel busje. De groep was 9 personen. 5 anderen dus in deze excursie. Een klein groepje en prima te doen. Deze excursie was echt schitterend! We zijn o.a. van hoge duinen afgerend, hebben in een grot geklommen en stonden op de Coyote Rock. Verder hebben we de supermooie omgeving gezien. Eigenlijk is het best lastig om de natuur die we gezien hebben te beschrijven. We stellen voor dat jullie de foto's bekijken :)

Het was echt een topdag vandaag! Moe, maar zeer voldaan gaan we op tijd slapen. Morgen gaan we richting de Tatio Geisers en aangezien die bij zonsopkomst het meest actief zijn, vertrekken we vroeg (04.30 uur).

Het weer: zonnig en 21 graden

@Clazien en Gerrit: deze reis is ook wel iets voor jullie denken we :)
@Melissa: de Moon Valley ga je echt supergaaf vinden!

Arica - San Pedro de Atacama

We zijn er! We hebben onze tweede rit, en tevens de laatste, met de nachtbus overleefd. Is wel een belevenis zeg. De route gaat langs flinke ravijnen, er is nauwelijks verlichting en er vinden 's nachts diverse controles plaats. Zo moesten we om 04.30 uur de bus verlaten met alle bagage om die te laten controleren op een plek waar verder niets was. We denken dat het te maken heeft met het binnenrijden van een nieuwe provincie. Chili speelde gisterenavond de kwart finale in de Copa America. Onze chauffeur is onderweg nog gestopt om bij een langs de weg gelegen café het slot van de wedstrijd te bekijken. Heel belangrijk, daar hadden wij alle begrip voor :)
En Chili heeft gewonnen, holééé. Kan iemand ons de uitslagen van Nederland op het EK vertellen? Wij kunnen ze hier nergens vinden..

San Pedro is een hele leuke plaats. Als je hier door de straten loopt, heb je het gevoel dat je in een (moderne) western bent beland. Lage bebouwing, onverharde wegen, muren van adobe (soort leem) en heel veel stof. Het regent hier nauwelijks. Wat in Nederland in 1 jaar valt, valt hier ook, maar dan in 750 jaar. We zijn vandaag ook langs het tourbureau gegaan waar we onze excursies hebben geboekt. De tours zijn bevestigd en we kregen de laatste info.

Verder hebben we vandaag wat op ons gemak aan gedaan. Lekker geluncht, foto's gemaakt van een nabij gelegen vulkaan en het dorpje wat verkend.

Het weer: zonnig en 20 graden

Arica

Een heerlijk relaxte dag was het vandaag. We hebben wat uitgeslapen, omdat we vanavond om 22.00 uur de nachtbus nemen naar San Pedro de Atacama. De dag begon met een ontbijt in een naast het hotel gelegen restaurant. Dit genuttigde ontbijt staat in ons lijstje met beste ontbijten ver onderaan. Hierna wat drinken ingeslagen in de plaatselijke supermarkt. Vergeleken met Peru is het hier heel duur. De prijzen zijn gelijk aan de Nederlandse. Het soort supermarkt ook.

Arica ligt aan de Stille Oceaan en heeft een aantal stranden. Wij zijn bij een pier gaan kijken naar de surfers die de metershoge golven trotseerden. We zagen ook heel veel pelikanen en zeehonden. Als een Japanse kamikazepiloot of Duitse Stuka uit de tweede wereldoorlog lieten de pelikanen zich vanuit de lucht in het water storten. We hebben er een tijdje op ons gemak gezeten en gekeken, lekker in het zonnetje. Tussen de middag hebben we even 58.000 peso uitgegeven aan de lunch. Wat een bedragen hier, we hebben diverse briefjes van 20.000 en 10.000 in onze portemonnee. Ziet er best indrukwekkend uit, maar het valt toch tegen als je naar de wisselkoers kijkt ;)

Met een volle buik zijn we een 110 meter hoge rots opgelopen. Boven aangekomen, hadden we een prachtig uitzicht op de zee, de woestijn en de stad Arica. Oja, Jezus was er ook bij. Een soort groot Rio de Janeiro beeld stond er. We hebben hem nagedaan :) Ondertussen was beneden het carnaval van Arica aan de gang. Mooi verklede dames en heren die dansten op muziek die wij niet kennen. Het zag er heel vrolijk en fleurig uit, net zoals de zonsondergang.

Inmiddels is het 20.30 uur en vertrekken we zo naar het busstation. De nachtbus zal in zo'n 12 uur 700 km afleggen om ons morgenochtend af te zetten in de droogste woestijn ter wereld.

Het weer: zonnig en 24 graden

Arequipa - Arica (Chili)

Vandaag vrijdag. Beslist geen vrije dag. We gaan op weg naar Chili. Dat betekent vroeg uit bed. Om 6.15 staat de taxi klaar voor het hotel. Heerlijk rustig onderweg op straat. Na een korte rit zijn we op het station. Mark betaalt de vrouw 14 sol, terwijl we even later in het woordenboekje zien dat ze dus eigenlijk 15 sol wilde hebben. Onbedoeld toch mooi 1 sol (€0,26) bespaard. Op het busstation inchecken...... De dame achter de balie spreekt geen woord Engels. Opvallend weinig mensen spreken Engels hier. Misschien dat het nog wel erger is dan in Japan. Kom er maar in Gerrit en/of Clazien :) Uiteindelijk even wachten en dan de bus in. De bagage wordt grondig gecontroleerd door er een seconde met een soort piepend toverstafje langs te gaan en we mogen door. Onderweg stoppen we bij een controlepost. Iedereen moet uitstappen en alle tassen moeten door een scanapparaat. Het bagageluik wordt geopend om te checken of er geen illegalen aan boord zijn. Alles is oké. We mogen weer instappen en vervolgen onze reis. Onderweg zien we alleen maar woestijn, afgewisseld met mooie bergen cq. heuvels en grote lege vlakten.

En dan komen we aan in Tacna. Daar opgewacht door een vriendelijke jongeman. Die heeft ons de weg gewezen naar de taxi die al klaar stond. Nog even 2 sol p.p. betalen om het busstation te mogen betreden. Hij vertelt ook dat per dag 5000 Chilenen naar Peru komen om te shoppen. Het is erg goedkoop namelijk. Er komt nog een 5e persoon bij in de taxi en dus incl. chauffeur zijn we met 6. Het is gelukkig een grote Ford. Deze taxi brengt ons tot aan de grens, 31km verder. Eigenlijk was het de bedoeling dat deze taxi tot het hotel in Arica zou gaan, maar er is een staking/grenssluiting. Alleen voetgangers mogen er langs.
Na de grens is het 4km lopen door niemandsland tot aan de blokkade aan de andere kant van de grens. Dat doen we dus. Gelukkig hebben we koffers op wieltjes! De grenssluiting is wellicht vanwege varkenspest zien we aan de borden en ontsmettingsmatten op de weg, maar gezien de stakingsachtige blokkade aan Chileense kant, weten we het niet precies. We kunnen ons inmiddels wat verstaanbaar maken in het Spaans, maar lezen is nog een ander verhaal. Er loopt een flinke groep mensen met bagage door niemandsland. Allemaal op weg naar Chili en omgekeerd. Onderweg passeren we nog een gebied dat is afgezet en waarop staat (vertaald): mijnenveld. We blijven dus wijselijk op de weg en gaan niet in de grote zandbak spelen. Na 4km komen we bij het eind van de blokkade. Een paar grote vrachtwagens en stapels hout blokkeren de weg. Voetgangers mogen passeren. Meteen worden we aangesproken door diverse mensen die een taxirit aanbieden. We nemen een grote Ford, geschikt voor 5 passagiers en voor 2000 peso p.p en in totaal 10000 peso brengt die ons naar het busstation. Gouden tijden voor de lokale taxibranche die staking. Zouden die erachter zitten?

Soepel ritje en op het busstation een andere taxi naar het hotel geregeld. Daar aangekomen ingecheckt en kort daarna op zoek naar een restaurant. Het wordt de Mac. Daar simpel maar prima gegeten. Vervolgens nog even de winkelstraat doorgelopen. Ziet er erg westers uit. Best gezellig ook. Veel straat muzikanten en kunstenaars die met zand, graffiti en krijt de mooiste dingen maken. Ook de lokale Rene Froger, Jannes en Frans Bauer maken er een feestje van. Saskia krijgt het hier nog aan de stok met een man van een rijdende ijskar-fiets. Die rijdt haar van achter aan waardoor ze een flinke beuk tegen haar been krijgt. Een flinke scheldpartij is de man zijn deel, maar we denken dat hij er niets van begrepen heeft. :)

Weer vandaag: in de bus constant 22 graden. Daarbuiten tussen 15gr bij vertrek in Peru en 23gr in Chili.

...en voor de rekenaars onder ons: 4x2000 peso is natuurlijk geen 10000 peso. Op de 5e passagier in de taxi vanaf de grens moesten we wachten of 2000 peso (2 euro) extra betalen... de keus was snel gemaakt. Op naar ons hotel!

Colca Canyon

Woensdag moeten we vroeg uit bed. Om half 8 worden we opgehaald voor de trip naar de Colca Canyon. Onze gids Daniel is stipt op tijd, net zoals alle keren tot nu toe. Het Brabantse/Peruaanse kwartiertje kennen ze niet. We halen nog twee Koreaans Amerikaanse dames op en vertrekken dan. Het duurt even voordat we Arequipa achter ons hebben gelaten. Wat een megastad. We rijden door het Nationaal Park Aguada Blanca and Salinas. Echt schitterend! We hebben constant zicht op verschillende besneeuwde vulkanen. Uit vulkaan Ampato kwam constant rook. Heel bijzonder. Het is verboden om die vulkaan te betreden, dat snappen we wel. Onderweg zien we diverse leuke beesten: vecunas, alpaca's en lama's. Bij een alpacaboederij stoppen we. We mogen er ook nog eens foto's maken. We hebben geluk! De alpaca's spugen niet (daar komen soms flinke klodders uit) en we zien dat er 1 geslacht wordt. Het emmertje met bloed is gevuld. Ieuw. De darmen worden zorgvuldig op een zeil gelegd. Ieuw. We gaan snel door!

Na het passeren van het hoogste punt van de rit (4910 meter) rijden we door naar ons hotel. Een prachtig hotel in the middle of nowhere. We relaxen wat door in de hangmatten te liggen, vanwaar we uitzicht hebben op de rokende vulkaan. In het hotel krijgen we een lunch met o.a. gebakken alpaca. Was niet ieuw, maar lekker. Ondertussen laten we ook onze oren rusten. Amai, gids Daniel houdt ervan om al zijn kennis te delen. Van Socrates tot de geologie van de Andes. O, en hij weet ook veel van filosofie, antropologie en heel veel andere dingen. Pfff.

's Middags maken we nog een mooie wandeling waarbij we zicht hebben op de Colca Canyon. Na het avondeten pakt Mark zijn kans en zet heel veel sterren op de foto. Het hotel geeft net wat teveel licht af, maar je ziet de witte gloed van de Melkweg.

De volgende ochtend, donderdag, vertrekken we wederom vroeg. We moeten namelijk nog 47 kilometer rijden voordat we bij het Cruz del Condor zijn. Eerst stoppen we een paar keer. De eerste keer in een dorpje waar kinderen voor geld in klederdracht dansen....daarna 2 stops op uitzichtpunten. Echt schitterend die terrassen langs de rivier. Ze waren er al voordat de inca's in deze regio kwamen. Een hele slimme manier om landbouw te bedrijven en genoeg water te hebben op het land. En dan door naar de Condors. Onze chauffeur Coco rijdt flink door. Rond half 9 zijn we er. En direct een condor die langsvliegt. Die hebben we maar mooi te pakken. Als we bij de rand van de kloof komen, zien we waarom al die mensen er staan met de camera's. Zeker 10 tot 15 condors suizen langs, zonder de vleugels te gebruiken drijven ze op de thermiek. Ze vliegen rondjes en komen regelmatig weer langs. Wat een enorme vogels. Spanwijdte 3 meter. Ze zijn alleen niet bepaald knap. Imposant wel! Vooral als ze een paar meter boven je hoofd langsvliegen. Na een uurtje weer tijd om te gaan. We gaan op de terugweg nog een paar fotostops maken en lunch in een prima restaurant. Hier nemen we afscheid van onze gids. Hij gaat een andere groep begeleiden. Coco brengt ons weer terug naar Arequipa. Op het hoogste punt van de terugweg, het punt van 4910m dat we eerder voorbij waren gereden, stoppen we voor een prachtig uitzicht op de omgeving. Ook de Mont Blanc nog proberen te spotten, maar de top ligt tientallen meters onder onze voeten. Raar om te beseffen dat je hier zo hoog zit in de Andes.

We vonden dit echt een supertoffe excursie waarbij we hele mooie natuur hebben gezien! :)

Op beide dagen hebben we geen last van de hoogte gehad. De Diamox heeft z'n werk gedaan. Of het kwam doordat we op Coca bladeren hebben gekauwd. Daar zweren de Peruanen bij. Ze maken er zelfs thee en snoepjes van. Die hoeven wij niet, die bladeren zijn smerig!

Het weer: op beide dagen schitterend zonnig weer, temperaturen varierden (afhankelijk van de hoogte) van 0 tot 25 graden.