Arequipa

De dag begonnen met een simpel maar lekker ontbijtje. Daarna naar het uitzichtspunt Mirador de Yanahuara. Vanaf hier een mooi uitzicht over de stad en de vulkanen. De stad is groter dan je denkt. Er wonen dan ook ruim 800.000 mensen. Vooral Peruanen zo te zien. En veel straathonden.

Daarna kregen we honger en dus op zoek naar een restaurantje. Even later gevonden. Het tentje van gister maar overgeslagen. Toen we gingen bestellen bleek de Coca Cola op te zijn...op naar het volgende adresje dan maar. Nu aanbeland bij een soort Bakker Bart tentje. Erg vriendelijke vrouw hielp ons de menukaart te ontcijferen. Ze nam zelfs de bestelling voor ons op terwijl je dat zelf aan de balie moest doen....ze zal onze Spaanse kunsten in de eerste begroeting wel naar waarde hebben beoordeeld. Lekkere broodjes en vruchtensapjes op. Tijd en energie voor het middagprogramma. Het monastario de Santa Catalina. Een klooster uit de 16e eeuw voor ene Catalina. Een prachtig complex van 5 hectare midden in het centrum. Eigenlijk 3 kloosters ineen. Prachtig gekleurde muren, smalle steegjes, pleintjes, tuinen en kapelletjes. Veel bloemen en ook veel versiersels en kunstwerken. Prachtig. En alles anders. Elke soles waard die we aan entree moesten betalen. Hier verstoppertje spelen kan een serieuze uitdaging zijn, zo niet onmogelijk. In het klooster een paar uur rondgekeken en daarna terug naar het hotel voor een douche en even de benen languit.

Het avondeten bij hetzelfde restaurant als gisteren. Was prima en lekker dichtbij. Heerlijk gegeten en ook de drankjes smaakten prima. De Coca Cola smaakte wel vreemd....maar dit is een bijwerking van de Diamox. Daar zo nog wat over. Hebben wel wat langer gezeten omdat een van de gasten niet kon of wilde betalen. Uiteindelijk de politie erbij en de man werd afgevoerd. Onze bediende serveerde ook deze man dus hij had waarschijnlijk nog wel eea aan de politiedames te verklaren. Er zijn hier sowieso veel vrouwelijke agenten...zal wel zijn omdat die minder agressie opwekken bij de cliënten. Idee voor Nederland?

Een leuke dag dus. Morgen op pad naar de Colca Canyon waar we hopelijk de machtige condor van dichtbij kunnen aanschouwen. Hoogste punt waar we komen ligt dicht tegen 5000m en daarom de net al genoemde Diamox-pillen. Deze helpen tegen hoogteziekte. We hopen dat ze helpen of eigenlijk hopen we sowieso dat we er geen last van krijgen!

Weer vandaag: zonnig en 25gr.

Ica - Arequipa

Na de rustdag gaan we om 19u naar buiten waar de taxi klaar staat....een taxi formaatje Ford Ka waar we met 4en inclusief koffers en rugtassen in moeten. Het oi oi oi van de chauffeur als hij ons ziet spreekt boekdelen. Maar wonderbaarlijk past het. Koffers op schoot waardoor de achterbankzitters niets zien. De chauffeur moet er ook om lachen. Na een prima en soepele rit waarbij de chauffeur de gaten in het wegdek zoveel mogelijk vermijdt, komen we bij het busstation. Deze man een extra fooi gegeven voor nieuwe vering en schokbrekers.

Inchecken en nu wachten op de bus. Ondertussen nog even naar snel de wc die wel een schoonmaakbeurtje kan gebruiken. Gatver...Stipt om 20u is de bus er. Enorm luxe stoelen (business class stoelen zoals in een vliegtuig met entertainment system), maar we moeten dan ook 12uur nonstop rijden. En we krijgen net na vertrek nog eten. 3x een broodje en Mark krijgt een groot dienblad met rijstschotel....waarom is nog steeds een raadsel. Het rijden zo in de woestijn in de nacht is bijzonder. Je ziet niets en door het schudden van de bus bij bochten en inhaalacties lig je ook niet bepaald lekker.
Na een nacht rijden zonder ook maar iets te zien onderweg, komt de zon weer op. Onze buurvrouw in de bus trekt daarom haar beautycase open. Potje, stiftje, spray etc....we konden het verschil voor en na niet zien overigens. Het landschap is nu erg ruig met heel veel stenen en zand. Af en toe wat groene stukjes in de lagere dalen. In de verte doemen de vulkanen rond Arequipa al op met Pichu Pichu en de Misti als hoogste punt. Ruim 5000m. Er ligt zelfs sneeuw op de top. Beide flinke jongens die zich komende dagen vooral rustig moeten houden.

Op het busstation snel een grote taxi te pakken en vlot bij het hotel. Het is 9u in de ochtend en de kamers zijn nog niet klaar. Dus we gaan op jacht naar een ontbijtje en pinautomaat. Onze Soles zijn bijna op van al die enorme taxiprijzen... :)
Het ontbijt is snel gevonden. Leuk plekje op een binnenplaats waar we broodjes, omelet, jam, koffie en vruchtensap bestellen. Erg lekker. Het pinnen is lastiger. Net zoals in Lima weigert elke apparaat dienst. Geen herkenning van de pas. Zo raar. En dan plots ineens werkt een apparaat na de 3e poging die we dan maar meteen leegtrekken.
Weer terug naar het hotel om spullen op de kamers te zetten en even op te frissen. Paar uurtjes later weer op pad. Een stukje beter uitgerust. Prima wandelweer en een erg gezellige binnenstad. Zien op het Plaza del Armas (plein met koloniale gebouwen uit de 16e eeuw) een leuk tentje op bovenste verdieping. We bestellen koffie en ijs, maar nee...de koffie is op en het ijs ook...rare logica die Peruanen. Je hebt een restaurant en dan zijn zowel koffie als ijs op? Gelukkig twee deuren verder meer geluk. Lekker chocoladetaartjes en een hamburger gegeten. Daarna nog wat door de straten gestruind en wat fotos gemaakt. Uiteindelijk als avondeten bij de Peruaanse Italiaan gaan eten.

Vandaag: zonnig en 23 graden.

Rustdag Ica

Een heerlijke zonnige dag was het vandaag. Strakblauwe hemel en 30 graden. Prima weer voor een relaxdag. Omdat we geen zin hebben in de hitte van de woestijn, relaxen we vandaag bij het hotel. Het hotel heeft een paar zwembaden en diverse loungeplekken. Even dit reisblog bijgewerkt en Skype uitgeprobeerd met Tessa.

Zometeen eten we nog wat in het restaurant van het hotel, waarna we op zoek gaan naar de nachtbus. Eerst met de taxi die kant op. Deze bus brengt ons in zo'n 12 uur naar Arequipa. We hebben eerder al gezien en gemerkt dat de stoelen zeer comfortabel zijn. We gaan het meemaken!

Paracas - Ica

Vroeg uit bed. En lekker ontbijt genuttigd. Om 8u worden we opgehaald voor een trip naar de Ballestas eilanden. Deze eilanden worden ook wel de Galapagos-eilanden van Peru genoemd. (Topo-vraag: bij welk land horen de echte Galapagos? Een schouderklopje voor degene die het weet). We worden wederom keurig opgehaald door een taxi....nu een bus maar die zit al ver vol. De bagage gaat in een andere auto en vertrekt...we hopen maar dat dat wederom goed gaat.

We komen bij de zee aan. De boot ligt al te wachten. Een wat groot uitgevallen speedboat. De dame die de trip leidt zegt dat er meer mensen inpassen dan dat lijkt...we hopen het want er staat meer dan 40 man te wachten. Als we instappen blijkt dat er 10 rijen met elk 4 stoelen zijn. Ruim is anders, zeker met zwemvest erbij aan, maar zit prima. Zo voelen sardientjes in blik zich ongeveer. De kapitein trekt even later de gashendel open en we gaan op pad. Ruim 50km/u kan die boot en we vliegen over het water.
Eerste stop is de Candelabro, een grote figuur op een rotswand van paar duizend jaar oud. Het ontstaan en betekenis is tot op heden nog onduidelijk. Het lijkt op de nazca lijnen maar is niet van dezelfde oorsprong. Men denkt dat het een oud herkenningspunt is. Stevig aangelegd in ieder geval.

Daarna komen we bij Ballestas eilanden. De vele vogels vallen direct op. Honderdduizenden vogels. Miljoenen zelfs. Elke rots zit vol, de hele lucht krioelt. Pelikanen, Humbboltgenten, Aalscholvers en ook PINGUINS! Jaaaa. Superleuk. Ze lopen lekker onhandig waggelend. Schattige beestjes. Het zijn er niet veel want ze worden bedreigd door ratten en aantasting van het leefgebied.
De lucht is trouwens nogal penetrant. Al die vogels poepen een berg. Elke 7 jaar gaat men dan ook de eilanden op om poep te oogsten. Men gebruikt dit als mest. Wat een schijtbaan heb je dan....of tussendoor veel vrije tijd. Ook diverse zeeleeuwen gezien. Net zo lui als echte leeuwen. Ze liggen maar wat. En humeurig. Ze zitten regelmatig met grommende tanden tegenover elkaar. En onze kapitein weet ze mooi te vinden om er vervolgens vlak langs te varen. Na diverse rondjes en nog een blik op een hoop zeesterren keren we weer om. Met 50km/u weer terug naar het vaste land.

Na de ochtend tour gaan we naar het busstation. Wederom met Cruz del Sur. Dit keer 1.5u rijden naar Ica. Voorspoedige trip.

Aangekomen in Ica direct aangesproken door een taxichauffeur. Komt goed uit want we moeten met taxi naar hotel. We spreken 15sol af en lopen mee. Deze man moet wel erg veel zelfvertrouwen hebben want deze auto is niet groter dan een fiat cinquecento....eigenlijk was dit een soort Nepaltaxi inclusief kralenkettingzitting en versiersels. Nooit gedacht nog een keer zo'n taxi te zien na Nepal. De taxichauffeur roept gelukkig een collega en uiteindelijk gaat alles in twee taxi's die het woord APK niet kennen. Teller zegt ook ruim 500.000km. Onderweg probeert de chauffeur ons nog allerlei excursies aan te smeren maar zijn engels en ons spaans is te beperkt om iets te verkopen....dus let hij maar weer op de weg. En maar goed ook. Wat een mierennest. Verkeersregels....geen idee. Recht van de sterkste geldt. Dit rijgedrag is in Nederland direct rijbewijs kwijt.
We komen aan in hotel. 2e taxichauffeur vraagt om een paar Sols en maar gegeven....voor 2 euro die man weer blij gemaakt. Heel mooi hotel. Rustig. Zicht op enkele zandduinen. Die gaan we straks bedwingen.
Even later weer in een taxi. Nu met 4en in zo'n Fiat-sans-APK met ruim 450.000 op de teller. Hij brengt ons 'netjes' naar Huacachina. Een oasa met palmbomen net buiten de stad tussen zandduinen. Even rondgekeken en toen start van de sandbuggy-tour. Een soort kruising tussen een landrover, kermisattractie en trekkertrekvoertuig. Die overigens in het hele dorpje staan.
We gaan! Een enorm gebrul brandt los. We rijden de oase uit en klimmen de heuvel op door het losse zand. Meteen volop hobbelen en stuiteren. Even later op het vlakke gaat snelheid omhoog en we vliegen bijna. Dan gaat het omhoog en stopt hij plots. Klein stukje vooruit en we denderen in volle vaart de zandduin naar beneden. Daarna een bocht en nog een keer. Onbeschrijflijk eigenlijk. Wel heel erg gaaf om te doen. Los van het hobbelen dan. Even later een fotostop en daarna een stop bovenop een duin. Tijd om te sandboarden. Saskia en Willian gaan, Lian en ik blijven achter...iemand moet de fotos maken tenslotte :)
Liggend gaan ze de duin af. Saskia met een bloedgang, Willian iets rustiger....of eigenlijk stopte hij halverwege de helling al doordat zijn knien zand happen. 'Gewoon voorzichtig' was zijn glasheldere verklaring.
Daarna nog een stukje teruggereden, paar hellingen en vele hobbels voordat we bij een soort backpackersrestaurant een lekkere peruaanse hamburger op hebben. Daarna taxi terug naar hotel met 525.000 op de teller.

Weer vandaag: ochtend bewolkt met 17 graden op zee. Middag zon met 30 graden in de woestijn.

Lima - Paracas

Na een nachtje heerlijk te hebben geslapen vroeg weer wakker. Of het door het tijdsverschil of door de herrie van het verkeer komt...geen idee.

Op naar het ontbijt. Leuk binnenplaatsje. 2 broodjes per persoon wel wat weinig....dus met handgebaren nog wat extra kunnen scoren. Prima ontbijtje verder.

Daarna eens even Lima bekijken. We gaan vanmiddag al weer verder dus nu maar even rondkijken en drinken kopen. Eerst op jacht gegaan naar een geldautomaat. Snel gevonden. Echter was de automaat niet echt meewerkend. De bank kon nummer niet herkennen. Na 5 pogingen door naar volgende bank. Snel gevonden maar weer zelfde verhaal. Daar wordt je wel wat zenuwachtig van...elke dag afwassen om rekening te voldoen is ook zo wat. Gelukkig bij 3e poging raak. Een echte ATM deed het. Toen op naar een eerste culinaire kennismaking met Lima. We zagen een aantrekkelijk tentje met gunstige prijzen. Netjes en verzorgd. Wij naar binnen en allemaal een drankje en taartje besteld op de menukaart die in Spaans en Engels was. Fijn.. Bij elkaar 50 soles dus nog geen € 12.50 bij elkaar. Prima. Erg genoten en ondertussen even benen laten rusten. Daarna deze McDonalds vaarwel gezegd.

Via supermarkt richting hotel en daar gewacht op transfer naar busstation. Met Cruz Del Sur een bustrip van 5.5u naar Paracas. Eerst inchecken op het busstation wat meer een treinstation leek met perrons en bagage-afgiftepunt. Mevrouw aan de balie sprak geen woord engels...maar een papiertje met reservering was voldoende. Toen volgde een dikke stapel bonnetjes...alle busreizen voor de komende dagen werden ook alvast geprint. En toen was het even wachten op de bus. Blijkbaar zijn we echte globetrotters ten opzichte van andere europeanen want we leken de enige niet-peruanen....de wc's zijn ook op peruaanse lengte gemaakt want de deurtjes komen tot aan je kin.

En daar was na 45 minuten stipt op tijd de bus. Nog even paspoortcheck, controle op wapens en op naar 2e etage van dubbeldekkerbus. WAT EEN STOELEN! Heel comfortabel. Voetensteun, inklaptafeltje, wc aan boord en zelfs catering. Onderweg een simpele maar prima maaltijd. De spaanstalig nagesynchroniseerde films waren overigens het enige twijfelachtige....je hoeft natuurlijk niet te kijken maar het geluid van de actiefilms is in hele bus overduidelijk aanwezig.

Na ruim 5.5u komen we aan in Paracas. Op de weg hiernaartoe veel kleine dorpjes gepasseerd. En veel landschap. Eerste indruk is dat dit gebied aardig droog is. Veel zand en steen. Desondanks wel veel bebouwing. Kleine hutjes en vervallen gebouwen. De Nederlandse ordeningsdrift is hier duidelijk niet van toepassing. En overal veel zooi. Stenen, afval, hopen zand....blijkbaar vinden ze dat hier geen probleem...of niemand neemt de moeite er iets aan te doen...zonde.

Bij het busstation weer iemand met een bordje. Nu om ons informatie over de tour van morgen te geven. Daarover dus in een volgend verslag meer...en die dame regelde meteen een taxi. Een kleine en ietswat stevige chauffeur wenkt ons mee te komen. Aan zijn passen te zien is hij vol zelfvertrouwen...wij hebben nog geen reden om te twijfelen dat dit gaat passen want we hebben het gevraagd...maar we zijn natuurlijk wel met 4 volwassenen met 4 koffers en 4 rugtassen......en dan klikt hij met zn afstandsbediening de auto open.....formaatje ford fiesta.....dat wordt geen fiesta. De achterklep gaat open en nog steeds vol vertrouwen begint hij met inladen. Na 2 koffers is het ver vol....nu begint hij moeilijk te kijken. En wij staan ernaast rustig af te wachten tot Willian besluit deze man te helpen. Met moeite kan er nog een koffer bij en die 4e dan maar op schoot op de achterbank. De zwaarste natuurlijk...

Na een kort ritje en 10 soles (2.5 euro) zijn we bij het hotel. Snel ingecheckt en onze koffers lopen ineens vanzelf naar boven. Blijken er een paar peruanen onder te zitten die aan het oefenen zijn voor de sterkste man-wedstrijd. Jammer dat dit hun eerste training is...maar het gaat goed.

Even koffer opgeruimd, omgekleed en snel naar het restaurant dat naast het hotel ligt. 3 kip-cordonbleus en een stone-steak voor Saskia. Erg benieuwd... Dan komt de ober aangelopen met een soort slab die hij Saskia omdoet....en dan volgt een plank waarop een gloeiende steen ligt met spetterend vet, rokend vlees en een geur van BBQ. Ook de rest had zo' slap goed kunnen gebruiken overigens...maar het eten was prima!

Vandaag lekker reisweer: bewolkt met graad of 20.

Amsterdam - Lima

Daar gaan we dan. Vroeg uit de veren en de reeds gepakte koffers achterin de auto. Op weg naar Schiphol. Eerst natuurlijk nog de reisgenoten (Willian en Lian) opgehaald. Op de A16 een vrachtwagen met pech waardoor onze filetijd verdampte....maar uiteindelijk toch nog op tijd. Snel bagage afgegeven en door de controle. Bijzonder dat bij Mark de bodyscan aangaf dat er op zn pols moest worden gecontroleerd....de doanier in opleiding moest er om lachen....daar zat helemaal niets was ook zijn kundige observatie.

Vervolgens wachten, maar weer bij de boekhandel kijken en niets kopen...Op zoek naar Mart Smeets maar weer niet gevonden....en toen was het tijd te boarden. Een gloednieuw vliegtuig van KLM. Een boeing 787-300. Superstrak. Dunne stoelen, veel beenruimte en een uitgebreid entertainmentsysteem. Daar komen we wel ruim 12u mee door. Onderweg volop voorzien van echt Nederlandse hapjes. Kip met rijst, pizza, pasta. Heerlijk. (Ofwel heellijk voor Gerrit). Het merendeel van de passagiers was overigens spaanstalig. En zo zagen ze er ook uit. Volgens de vriendelijke steward van KLM was dit gebruikelijk op deze route. Meer buitenlanders dan Nederlanders. Mark zat naast twee van deze spanjaarden maar geen last van gehad. Tijd om films te kunnen kijken. 4 stuks gezien. Saskia ook 4.

Stipt op tijd in Lima. De koffers kwamen erg laat de bagageband oprollen waardoor we lichtelijk zenuwachtig werden...het zal toch niet...maar nee. Hup, op naar de uitgang. Willian dacht nog de tassencontrole te kunnen omzeilen maar werd er op gewezen toch echt de tas door de scanner te moeten halen. Even daarvoor waren we al besnuffeld door een....snuffelhond. Wat hij snuffelde hebben we nog gevraagd aan de hond maar de hond en baasje zeiden niets terug. Eerste bewijs dat spanjaarden niets van Nederlands verstaan.

Bij de uitgang stond iemand ons op te wachten met een bordje. Vreemd om daar je naam te zien staan. Eerst een excuus van haar omdat het op het vliegveld naar rotte vis stonk (van de lokale visindustrie) en daarna een verhaal over de verkiezingen waarbij PPK van Keiko heeft gewonnen met 0.12% verschil. Verklaart meteen waarom die namen overal zijn aangeplakt en geschilderd. Na 45min door de spits bij het hotel aangekomen in de wijk Miraflores. Een stuk rustiger dan wat we daarvoor zagen en zag er in het donker best netjes uit. Snel naar bed want ondanks dat het volgens de klok daar 20u lokale tijd was, was het voor ons 7u later en waren we al bijna 24u wakker.

Snurk.